پراکنش، سبب شناسی و بیماری زایی آنتراکنوز گردو در ناحیه شمال غرب ایران

آنتراکنوز گردو شایع­ترین بیماری قارچی گردو در ایران بوده و در سال­های پرباران و خنک، خسارت­ زیادی به این محصول وارد می‎کند. این مطالعه به منظور سبب شناسی و تعیین پراکندگی بیماری در ناحیه شمال غرب کشور به عنوان یکی از قطب­های عمده تولید گردو انجام گردید. در این تحقیق تعداد 75 جدایه از گردوکاری­های 11 استان ناحیه شمال­غرب کشور جداسازی گردید. پریتسیوم­ها از برگ­های ریخته شده استحصال و یا تولید آن‎ها با نگهداری کشت­های خالص به مدت سه ماه در دمای 10 درجه سلسیوس القا شد. براساس مطالعات انجام شده همه جدایه­ها ophiognomonia leptostylaشناسایی شدند. نتایج نشان داد که اقلیم­هایی که این بیماری در آن‎ها شایع بود، غالباً از نوع سرد و یا معتدل بودند. هیچ یک از جدایه­ها به اقلیم­های گرم و نیمه‎گرم تعلق نداشتند. این بیماری در طیف وسیعی از اقلیم­ها از لحاظ میزان رطوبت مشاهده شد. هم‎چنین 73 درصد جدایه­ها از ارتفاع 2000-1000 متری از سطح دریا به دست آمدند. آزمون بیماری­زایی روی نهال­های گردو نیز حاکی از تنوع بین جدایه­ها از لحاظ شاخص بیماری و زمان تشکیل آسروول­ در برگ بود و این دو ویژگی همبستگی منفی و معنی‎داری با هم داشتند. هم‎چنین گروه­بندی جدایه­ها براساس صفات بیماری­زایی، آن‎ها را در پنج گروه با بیماری­زایی بسیار کم، کم، متوسط، بالا و بسیار بالا قرار داد. شناخت از درجه بیماری­زایی جمعیت قارچی موجود، پس از معرفی ارقام استاندارد گردو و آزمون بیماری­زایی روی آن‎ها، به شناسایی پاتوتیپ­ها خواهد انجامید.